Choroby weneryczne (choroby przenoszone drogą płciową, STD – sexually transmitted diseases) to grupa infekcji, które przenoszą się głównie podczas kontaktów seksualnych.
Wśród najczęściej występujących chorób wenerycznych wyróżnia się takie infekcje jak rzeżączka, kiła, chlamydioza, wirusowe zapalenie wątroby typu B i C, a także zakażenia wirusem HIV oraz brodawczaka ludzkiego (HPV).
Objawy chorób wenerycznych:
- Ból lub pieczenie podczas oddawania moczu.
- Wydzielina z narządów płciowych.
- Wrzody, pęcherze lub zmiany skórne w okolicach genitalnych.
- Swędzenie, pieczenie lub obrzęk.
- Bóle w okolicy miednicy i stawów (w przypadku niektórych infekcji).
Przyczyny chorób wenerycznych:
Choroby weneryczne są wywoływane przez bakterie, wirusy, grzyby lub pasożyty, które przenoszą się przez kontakt z zakażoną skórą lub błonami śluzowymi. Wysokie ryzyko zakażenia występuje u osób mających wielu partnerów seksualnych, nieużywających prezerwatyw lub angażujących się w ryzykowne zachowania seksualne.
Leczenie chorób wenerycznych:
Leczenie chorób wenerycznych zależy od rodzaju infekcji. W przypadku zakażeń bakteryjnych (np. chlamydioza, rzeżączka) stosuje się antybiotyki, podczas gdy infekcje wirusowe (np. HIV, opryszczka, HPV) wymagają terapii przeciwwirusowej. Ważna jest wczesna diagnoza i leczenie, aby uniknąć powikłań, takich jak bezpłodność czy zakażenia ogólnoustrojowe.
Choroby weneryczne stanowią poważne zagrożenie zdrowotne, dlatego ważne jest stosowanie odpowiednich środków ochrony (np. prezerwatyw), regularne badania kontrolne i edukacja seksualna w celu zapobiegania ich rozprzestrzenianiu się.